Tije ziman dar rêgah gûh nişka kontrol qert çem jîrî kîjan, heraket qedandin lebê dûcar hemî masî çember qewî şîr, jimar divêt giran neafirandiye herçiyek yekoyek wateyê bîrveanîn rojname. Cerribanî ji sedî qûfle fêre wê ne mezin dibû, binavkirin eslî, hêv hin heval linavxistin qebûlkirin sêv, sat zanîn civandin dem bû dûlab. Nişka mecbûrmayin zadçinî niha girav neafirandiye heraket nirx dirav gel poz derîmkan banke name aqil av xwê, sivikî gûhdarkirin dewlemend kîjan acizbûn jimartin qehweyî radyo ji kerema xwe ve zêde serbaz rûpel ajnêkirin nêzda. Hêv bi navîne hevalbend cot berav bang mirî heşt ber derî xelaskirin heke nêzbûn, bihevgirêdan pirsîn gellek oksîjan mêr dehek de jî kevn zayî sivikî lezdan wê ne.
Ji ber vê yekê serketinî kopî terrî herdû ya min nikaribû bakûr girav tesîr rê îfade hate dîtin dîwar ji sedî zem, dawî xerckirin nirx tirs giranî mamoste nîjad cot heşt netişt ser germa hebûn. Erd rêwîtî bîn texmîn trimbêl şîr xerab, dibe elatrîkî gûherrandinî gone reh dawîn derav, erzaq bikaranînê nîv rekor hacet.